Indonezyjska wiara w duchy

Jedną z rzeczy która mnie niezwykle fascynuje w Indonezji jest dość powszechna wiara w duchy (hantu). Duchy te wywodzą się z starych mitologii i wiara w nie jest niezależna od religii, w duchy wierzą tak samo muzułmanie i chrześcijanie.

Wiara w duchy nie ogranicza się tylko do historyjek do straszenia dzieci, nie zliczę ile razy słyszałem historie o nawiedzonych budynkach, drzewach i lasach, a niemal wszyscy Indonezyjczycy z którymi rozmawiałem utrzymują, że wielokrotnie widzieli duchy i inne, dziwne istoty. W zasadzie to ja jestem traktowany jak dziwak i ludzie patrzą na mnie ze zdziwieniem słysząc, że nie wierzę w duchy i że nigdy żadnego nie spotkałem.

Najbardziej znane duchy na Jawie to:

– Genderuwa. Duch przybierający postać dużych, muskularnych ludzi o małpiej skórze z czerwono-czarną skórą i gęstymi włosami pokrywającymi całe ciało. Genuderwa to duch ludzi którzy popełnili samobójstwo, zginęli w wypadku lub zostali pochowani w niewłaściwy sposób. Najczęściej mieszka w starych budynkach, wilgotnych skałach lub wielkich drzewach.

– Pocong. Duch ubrany w pogrzebowy całun, który ma związane nogi co zmusza go do skakania. W Indonezyjskiej tradycji zmarłych chowa się owiniętych w białe całuny i ze związanymi nogami. Przed pochówkiem supeł na nogach należy rozciąć inaczej dusza zmarłego nie będzie mogła się uwolnić z całunu i przez wieczność będzie skakać strasząc ludzi. Pocong najczęściej można spotkać gdy zwisa z drzewa lub leży na poboczu drogi.

– Wewe Gombel. Duch kobiety o długich włosach i długich piersiach. Indonezyjskie mamy straszą swoje dzieci żeby nie bawiły się po zmroku na zewnątrz, bo porwie je Wewe Gombel. Według mitologii ten duch wybiera na swoje ofiary tylko niekochane, odrzucone dzieci ale nie robi im krzywdy. Wewe Gombel to duch kobiety która została zdradzona przez męża i nie doświadczyła żadnej miłości z jego strony ale która kochała dzieci i bardzo troszczy się o te które porwie niczym o swoje własne.

– Sundel Bolong. Jego nazwa pochodzi od słów „sundal” co w języku Jawajskim oznacza prostytutkę i „bolong” czyli otwór. W mitologii przestawia się go jako piękną, smukłą kobietę o długich, czarnych włosach, ubraną w białą suknię i z zakrwawioną, wielką dziurą na plecach. Jest to duch kobiety która została brutalnie zgwałcona przez co zmarła, a następnie urodziła dziecko w grobie, a te próbując się wydostać rozerwało plecy matki. Tego ducha można spotkać gdy w nocy spaceruje ulicami. Wiele osób wierzy, że nie należy zbliżać się do kobiet spacerujących samotnie w nocy, bo to może być ten duch. Sundel Bolong jest wstydliwym duchem i zawsze próbuje zakryć dziurę na plecach swoimi włosami.

– Kuntilanak zwany też Pontianak. Na Borneo znajduje się miasto Pontianak, zostało ono założone w 1771 roku przez Sułtana Abdurrahmana Alkadrie który stoczył bitwę z duchem o te ziemie, a potem nazwał swoje miasto imieniem ducha. Kuntilanak jest duchem kobiety która zmarła w trakcie ciąży i często jest mylony z Langsuyar – duchem kobiety która zmarła w trakcie porodu. Kuntilanak przyjmuje kształt kobiety o bladej skórze, długich czarnych włosach, czerwonych oczach i nosi zakrwawioną sukienkę. Można go spotkać w trakcie pełni księżyca na plantacjach bananów. Mitologia mówi, że pojawianie się tego ducha poprzedzone jest odgłosem płaczącego dziecka. Inne historie mówią, że jeśli w nocy usłyszymy szczekanie psa to Kuntilanak jest daleko, natomiast jeśli pies będzie cicho skomleć to znak, że duch się zbliża.To są te najbardziej znane duchy ale w lokalnej mitologii jest ich dużo więcej. Ponadto każdy region ma swoje ludowe wierzenia i inne duchy występują na Jawie, inne na Sumatrze a jeszcze inne na Bali.