“Podsumowanie półtora miesiąca epidemii” #tydzieńwIndonezji: 19 kwiecień 2020
Zapraszam na kolejne wydanie wiadomości z Indonezji. Dziś będzie podsumowanie wszystkiego co wydarzyło się w Indonezji od początku epidemii, o tym co się nie udało, o przesunięciu wyborów i produkcji respiratorów. Tym razem nie będzie to długi wpis ale dość treściwy.
Koronawirus i spłaszczanie wykresu ofiar śmiertelnych
Pierwszy przypadek zarażenia koronawirusem odnotowano w Indonezji 2 marca, za nami więc półtorej miesiąca epidemii. Indonezyjskie władze potwierdziły do dnia dzisiejszego 6.575 przypadków zarażenia covid-19. 686 osób uznano za wyleczone i wypuszczono do domów, 582 osób zmarło. 5.307 osób z podejrzeniem zarażenia przebywa pod obserwacją w ponad 130 szpitalach na terenie kraju, a 12,5 tysiąca odbywa kwarantannę domową. 34 laboratoria (w tym tygodniu otwarto 7 nowych) wykonały do tej pory ponad 42 tysiące testów metodą PRC. W Indonezji wykonywane są też tzw. szybkie testy ale ze względu na ich niską dokładność nie są one liczone w statystykach, samo Ministerstwo Zdrowia przyznało, że wykorzystuje je jedynie do badań w których regionach wirus rozprzestrzenia się najszybciej. W samej tylko Dżakarcie wykonano do tej pory 47 tysięcy szybkich testów. Prezydent Jokowi zapowiedział podniesienie wydajności indonezyjskich laboratoriów do wykonywania 10 tysięcy testów metodą prc na dobę.
Wirusa odnotowano w 214 obszarach kraju i we wszystkich 34 prowincjach, natomiast zgony odnotowano z 29 prowincjach.
Czerwone strefy czyli obszary w których odnotowano najwięcej zakażeń to: Sumatra Północna (miasto Medan); Sumatra Zachodnia (miasto Bukit Tinggi, miasto Padang, dystrykt Pesisir Selatan); Riau (miasto Pekanbaru); Sumatra Południowa (miasto Prabumulih); Banten (regencja Tangerang, miasto Tangerang, miasto Połudiowy Tangerang); Dżakarta, Jawa Zachodnia (miasto Bandung, regencja Bekasi, miasto Bekasi, regencja Bogor, miasto Bogor, miasto Depok i regencja Karawang), Jawa Środkowa (miasto Semarang, miasto Surakarta); Jawa Wschodnia (regencja Kediri, regencja Malang, regencja Magetan, regencja Sidoarjo, miasto Surabaya); Bali (regencja Bangli, regencja Buleleng, miasto Denpasar, regencja Gianyar, regencja Jembrana, regencja Karangasem, regencja Klungkung); Borneo Zachodnie (miasto Pontianak); Borneo Środkowe (miasto Palangkaraya); Borneo Wschpdnia (miasto Balikpapan); Borneo Południowe (miasto Banjarmasin); Sulawesi Połudiowe (regencja Gowa, miasto Makassar, regencja Maros); Sulawesi Połudiowo-Wschodnie (miasto Kendari); Sulawesi Północne (miasto Manado); Papua (miasto Jayapura City, regencja Mimika).
Najwięcej zakażeń odnotowano w Dżakarcie. W stolicy Indonezji chorych na covid-19 jest 2.815 osób, 204 wyleczono, a 246 zmarło. Są jednak dobre wiadomości.
Patrząc na wykres powyżej można zauważyć, że w tym tygodniu nastąpił szybki przyrost osób wyleczonych który wynosi 10.4%. Jednocześnie wykres ofiar śmiertelnych uległ niewielkiemu spłaszczeniu. Oczywiście jest za wcześnie na wyciąganie wniosków ale trzeba mieć nadzieję, że ten trend się utrzyma.
Indonezyjczycy zarażeni poza granicami kraju
Indonezyjskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych w komunikacie wydanym w środę poinformowało iż liczba obywateli Indonezji zarażonych koronawirusem poza granicami kraju wzrosła do 390 osób. Wśród nich 69 uznano za wyleczone, a 16 zmarło. Stan 85 określany jest jako ciężki.
Wśród 390 zarażonych Indonezyjczyków, 101 to osoby które przebywały na różnych statkach wycieczkowych, 75 zarażonych przebywa w szpitalach w Indiach, 45 w Singapurze, 44 w Malezji, 16 w Pakistanie, 13 w Arabii Saudyjskiej, 11 w Hiszpani i 3 we Włoszech.
5 ofiar śmiertelnych odnotowano w Stanach Zjednoczonych, 1 w Arabii Saudyjskiej, 3 w Holandii, 1 w Anglii, po 2 ofiary w Malezji i Singapurze, 1 ofiarę w Turcji i 1 ofiarę na statku wycieczkowym. Łącznie 16 Indonezyjczyków zmarło poza swoją ojczyzną.
Restrykcje społeczne na dużą skalę
Minął tydzień od kiedy wprowadzono restrykcje społeczne na dużą skalę (PSBB) w Dżakarcie oraz w miastach satelickich – Bogor, Depoku, Tangerang i Bekasi. Z kolei miastami które też planują wprowadzić restrykcje są Pekanbaru, Semarang, Bandung, Makasar, Maluku i Bali.
W trakcje restrykcji społecznych nie ma zakazu wychodzenia z domu chociaż na ulicach Dżakarty zaobserwowano mniejszy ruch na drogach. Wiele zakładów i firm nadal pracuje, restauracje sprzedają jedzenie jedynie na wynos, sklepy zostają zamknięte wcześniej. Meczety jak i kościoły pozostają zamknięte. Zamknięte są też galerie handlowe za wyjątkiem tych działających w hipermarketach. Blokadą objęto tylko niektóre dzielnice. Policja kontroluje i wystawia kary jedynie za brak maseczek lub za organizację zgromadzeń w miejscach publicznych. W całym kraju obowiązuje nakaz noszenia maseczek. Wiele lokalnych władz, firm i instytucji wychodzi z własnymi inicjatywami, niektóre sklepy wprowadzają limity klientów, montują foliowe osłony przy kasach, ustawiają pojemniki z żelami antybakteryjnymi przed drzwiami lub mierzą temperaturę klientów. Na niektórych osiedlach w mojej okolicy ustawiono coś w rodzaju śluz i opryskiwani są tam wszyscy wjeżdżający do środka. Władze Semarang uruchomiły aplikację do która wymaga skanowania gdy chce się wyjechać i wjechać do miasta. Z kolei w Bogor ustawiono publiczne kuchnie które będą dostarczać jedzenie dla ubogich oraz osób których członkowie rodzin zostali zarażeni.
Jednak nie wszystko idzie pomyślnie. Tysiące Indonezyjczyków już straciło pracę, w tym tygodniu produkcję wstrzymała min. fabryka Mercedesa. Wcześniej produkcja została wstrzymana w fabrykach Hondy, Yamahy i Suzuki. Rząd od co najmniej 3 tygodni straszy wprowadzeniem zakazu wyjazdu ze stolicy, ale do dziś nie zdecydowano się na ten krok. Według niektórych władze być może chcą aby ci którzy stracili pracę wyjechali na wieś i tam przeczekali kryzys, zamiast zmuszać ich do siedzenia w mieście, w którym kosztu utrzymana są dużo wyższe więc wielu mogłoby zacząć kraść aby przeżyć. Tak więc mamy apele o niewyjeżdżanie, podnoszenie cen biletów pociągów i autobusów, ucinanie połączeń komunikacyjnych ale nie ma oficjalnego zakazu opuszczania miasta.
W Dżakarcie toczy się się też batalia o pociągi podmiejskie oraz o firmy transportowe pokroju Gojeka. Między centrum stolicy Indonezji a miastami na jej obrzeżach nadal kursują wypchane po brzegi pociągi. Restrykcje społeczne to nie lockdown więc tysiące ludzi nadal muszą każdego dnia jakoś dojechać do pracy i z niej wrócić. Wydaje się, że władze miasta nie mają pomysłu na rozwiązanie tego problemu.
Problem jest również z Gojekiem, lokalnym odpowiednikiem Ubera. W pierwszych założeniach Ministerstwa Zdrowia paserów mogliby zabierać jedynie kierowcy samochodów, kierowcy motocykli mogli jedynie rozwozić towary i mieli zakaz zabierania ludzi. Jednak dla wielu kierowców motocykli 70% dochodów pochodzi z przewozu pasażerów a 30% z dowozu jedzenia i przesyłek więc to rozwiązanie pozbawia ich 70% zarobków. Po protestach i bataliach między Ministerstwem Zdrowia i władzami Dżakarty zakaz ten kilka razy wprowadzono i odwoływano, praktycznie codziennie pojawiała się jakaś zmiana. Aktualnie opcja zamawiania przewozu motorem jest zablokowana w mobilnej aplikacji ale nie wiadomo na jak długo.
Przełożone wybory regionalne
Rząd został wezwany do wydania nowego rozporządzenia, które zapewni podstawę prawną do przesunięcia wyborów regionalnych w 2020 roku. Wniosek zyskał poparcie Izby Reprezentantów (DPR), Generalnej Komisji Wyborczej (KPU), Agencji Nadzoru Wyborczego (Bawaslu), Rady Etyki Organizatorów Wyborów (DKPP) i Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.
„Potrzebujemy regulacji, która zapewni podstawę prawną odroczenia. Nie ma prawnej ochrony tego ruchu, jeśli miałby być dokonany teraz”, powiedziała w czwartek zastępca dyrektora Stowarzyszenia na rzecz Wyborów i Demokracji (Perludem), Khoirunnisa Agustyati .
Przewodniczący Generalnej Komisji Wyborczej (KPU), Arief Budiman, zaproponował trzy alternatywne terminy wyborów: 9 grudzień w tym roku albo 17 marca lub 29 września w przyszłym roku.
We wtorek Generalna Komisja Wyborcza (KPU), Agencji Nadzoru Wyborczego (Bawaslu), Rada Etyki Organizatorów Wyborów (DKPP) i Ministerstwo Spraw Wewnętrznych zgodziły się przełożyć wybory regionalne z pierwotnego harmonogramu 23 września na 9 grudnia.
Khoirunnisa powiedziała, że rozporządzenie powinno określać, kto ma uprawnienia do odroczenia wyborów na szczeblu krajowym.
„Zgodnie z ustawą wyborczą, odroczenie wyborów musi być dokonane na poziome regionalnym. Generalna Komisja Wyborcza nie ma do tego uprawnień. Wybory na szczeblu regencji (odpowiednik gminy) i miasta mogą zostać przełożone tylko przez instytucje na szczeblu prowincji. Tymczasem wybory na szczeblu prowincji mogą zostało tylko przełożone przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych – powiedziała.
Produkcja respiratorów i innego sprzętu
Co najmniej kilka różnych, zarówno państwowych jak i prywatnych, firm pracuje nad uruchomieniem produkcji respiratorów w Indonezji. Ministerstwo Badań i Technologii (Menristek) wraz z Narodową Agencją ds. Oceny i Zastosowania Technologii (BPPT) zapowiedziały, że do końca kwietnia wyprodukują 300 przenośnych respiratorów wykonanych w 100% z podzespołów stworzonych w Indonezji. Niezależnie od nich nad masową produkcją tysięcy respiratorów pracuje konsorcjum złożone z Pindad – firmy produkującej wyposażenie wojskowe, Dirgantara – firmy produkującej sprzęt na potrzeby badań kosmosu oraz firma z branży elektronicznej LEN Industry. Pierwsze darmowe wentylatory do szpitali zaczęła dostarczać firma CT Corp której właścicielem jest Chairul Tanjung były Minister i jeden z najbogatszych ludzi w Indonezji, jego majątek wyceniany jest na 4.3 miliarda dolarów.
Warto tu też zaprezentować Anton Agusta. Jest on właścicielem fabryki suszarek do ubrań w Dżakarcie. Na podstawie schematów znalezionych w Internecie zbudował on prototyp wentylatora.
Oprócz tego w Indonezji ruszyła produkcja strojów ochronnych dla lekarzy. Indonezyjskie możliwości to 566 tysięcy sztuk dziennie. Część z nich jest eksportowana do Korei Południowej w ramach umów dwustronnych. W Indonezji działa też ponad 30 fabryk maseczek, każda o wydajności przynajmniej 300 tysięcy sztuk na godzinę.