Historia pierwszej linii kolejowej na Jawie
Potrzeba budowy nowoczesnego transportu publicznego była inicjatywą rządu kolonialnego w Holenderskich Indiach Wschodnich. Już w tamtym okresie uważano rozwój transportu jako coś niezbędnego w wielu sektorach gospodarki jak również brano pod uwagę możliwość wykorzystania go w celach militarnych.
Opierając się na różnych sugestiach przedstawionych rządowi holenderskiemu, ostatecznie zdecydowano, że sektor prywatny będzie miał możliwość uczestniczenia w rozwoju sieci kolejowej w Holenderskich Indiach Wschodnich, zwłaszcza na wyspie Jawa.
31 października 1852 roku rząd holenderski wydał dekret nr H22, który przewidywał zapewnienie ułatwień dla sektora prywatnego, który zamierzał uzyskać koncesje na otwarcie sieci transportu kolejowego w Środkowej Jawie.
Koncesję na budowę pierwej linii kolejowej w Indonezji otrzymała firma Nederlandsch Indische Spoorweg Maatschappij (NISM) na której czele stał J.P. de Bordes. Linia kolejowa docelowo miała połączyć miasta Semarang i Surakarta. Obszar ten wówczas nosił nazwę Vorstenlanden (terytorium jawajskich królestw arystokratycznych). Był to region autonomiczny, słynący z produkcji rolnej ale jednocześnie trudno dostępny z powodu górzystego ukształtowania terenu.
W dniu 17 czerwca 1864 roku w wiosce Kemijen rozpoczęła się budowa 25 kilometrowej linii kolejowej Semarang-Tanggung. Na inaugurację budowy osobiście przybył gubernator generalny Indii Holenderskich Baron Sloet van de Beele.
Linię oddano do użytku 10 sierpnia 1876 roku.
Początkowo zdecydowano się na pociągi parowe produkcji niemieckiej. W 1863, jeszcze przed otwarciem linii kolejowej, zamówiono dwie lokomotywy w fabryce Borsig w Berlinie.
