“Indonezja odniesie korzyści z handlu ze Stanami Zjednoczonymi, niezależnie od tego, kto wygra wybory prezydenckie” #tydzieńwIndonezji
Najnowszej wydanie wiadomości w Indonezji. Dziś min. relacje ze Stanami w kontekście wyborów prezydenckich, recesja i wzrost bezrobocia, dążenia do organizacji olimpiady, najnowsze dane dotyczące koronawisua oraz historia jednej z największych afer korupcyjnych w historii Indonezji w którą zmieszany był Napoleon Bonaparte
Indonezja skorzysta na handlu ze Stanami niezależnie od wyników wyborów
Poniższy tekst powstał przed ogłoszeniem wyników wyborów prezydenckich w USA
Indonezja odniesie korzyści z handlu ze Stanami Zjednoczonymi, niezależnie od tego, czy prezydentem zostanie Joe Biden czy Donald Trump. Szacuje się, że całkowity eksport i import do i z największej gospodarki świata podwoi się do 60 miliardów dolarów w ciągu najbliższych dwóch lat.
Wszystko to za sprawą przedłużonego niedawno przez rząd Donalda Trumpa systemu GSP (Generalized System of Preferences) który znosi cła na wiele produktów importowanych do Stanów z Indonezji. Stany Zjednoczone są drugim co do wielkości celem eksportu Indonezji w eksporcie innych towarów niż ropa i gaz po Chinach. W 2019 roku całkowita wartość handlowa między USA i Indonezją osiągnęła 27,6 mld dolarów, przy eksporcie 18,3 mld dolarów i 9 mld dolarów importu. Dało to nadwyżkę w wysokości 9,3 mld dolarów.
Umowy dwustronne czy wielostronne?
Fithra Faisal Hastiadi, ekonomista z Uniwersytetu Indonezji, powiedział, że obaj kandydaci mają własne preferencje dotyczące partnerstw międzynarodowych. Podczas gdy Biden preferuje handel regionalny, Trump preferuje umowy dwustronne.
Fithra powiedział, że upodobanie Trumpa do dwustronnego partnerstwa jest ewidentne po niedawnej wizycie sekretarza stanu USA Mike’a Pompeo w Indonezji. Stany Zjednoczone włączyły Indonezję do systemu GSP, chociaż straciła one status beneficjenta, ponieważ jest krajem rozwiniętym i przyczynia się do deficytu handlowego USA.
Pod rządami Baracka Obamy Biden próbował przyciągać Azję poprzez Partnerstwo Transpacyficzne (TPP), proponowaną umowę handlową między 12 krajami, w tym Japonią, Australią i Peru.
Fithra zwrócił uwagę na możliwość ożywienia przez Bidena spuścizny Obamy – TPP, po wycofaniu USA przez Trumpa z proponowanej umowy handlowej.
„Gdyby Biden został wybrany, widzielibyśmy więcej regionalnych partnerstw, a może on ożywiłby TPP lub w końcu zobaczylibyśmy umowę o wolnym handlu (FTA) w regionie Azji i Pacyfiku” – powiedział.
Konflikt Chiny-USA
Rosnąca potęga Chin rzuca cień na status quo Stanów Zjednoczonych i stworzy wiele potencjalnych punktów zapalnych w ciągu najbliższych czterech lat, niezależnie od tego, kto wygra wybory w USA. Konflikt pozostanie dominującym tematem w stosunkach chińsko-amerykańskich pod rządami prezydenta Bidena.
Prezydent Biden z większym prawdopodobieństwem niż jego poprzednik uczyni masowe więzienie mniejszości ujgurskiej w Chinach kwestią polityki zagranicznej. I podobnie utrzymają się źródła tarcia gospodarczego, takie jak problemy z dostępem do rynku i wsparciem państwa dla chińskich firm
Biden będzie również mniej konfrontacyjny w stosunku do sojuszników USA w obronie swoich interesów przed Chinami, co powinno przynieść korzyści krajom ASEAN.
Stany Zjednoczone mogą zaoferować swoim partnerom w regionie porozumienie o wolnym handlu i lepszą współpracę wojskową. W tym kontekście kraje ASEAN mają potencjał, by rozgrywać przeciwko sobie Chiny i Stany Zjednoczone, aby uzyskać większe korzyści dla siebie.
źródło: jakartaglobe.id
Jokowi podpisał ustawę Omnibus Law
Prezydent Joko „Jokowi” Widodo ostatecznie podpisał sporną ustawę Omnibus Law dotyczącą zmian w prawie prawie i tworzeniu nowych miejsc pracy. Wcześniej ostateczna wersja ustawy została umieszczona na stronie internetowej Sieci Informacji i Dokumentacji Prawnej Sekretariatu Stanu (JDIH).
Jokowi uważa, że państwo musi podejmować różnorodne wysiłki, aby zapewnić obywatelom prawo do pracy i godnego życia zgodnie z nowym prawem.
Rząd ma nadzieję, że zmiany będą w stanie przede wszystkim wspomóc siłę roboczą w Indonezji w obliczu coraz bardziej zaciekłej konkurencji i wymagań globalizacji gospodarczej.
Ustawa o Omnibus Law wywołała powszechne protesty ze strony grup takich jak pracownicy, studenci, koalicje społeczeństwa obywatelskiego i szereg organizacji pozarządowych. Poza organizowaniem demonstracji wiele grup zapowiedziało skierowanie ustawy do Trybunału Konstytucyjnego
zobacz też: “Omnibus Law” – wyjaśnienie powodów protestów
źródło: en.tempo.co
Recesja w Indonezji
Indonezja pogrążyła się w recesji po tym, jak gospodarka skurczyła się drugi kwartał z rzędu w okresie od lipca do września. Jest to pierwsza recesja w Indonezji od czasu azjatyckiego kryzysu finansowego 22 lata temu.
Największa gospodarka w Azji Południowo-Wschodniej odnotowała spadek produkcji o 3,49 procent w trzecim kwartale tego roku w porównaniu z tym samym okresem ubiegłego roku, podał Centralny Urząd Statystyczny (BPS). To jest gorszy wynik, niż przewidywał rząd. Władze oczekiwały, że w najgorszym wypadku spadek wyniesie 1.1 procent.
Wzrost bezrobocia
Centralna Agencja Statystyczna (BPS) podała także, że pandemia covid-19 dotknęła 29,12 mln osób, czyli 14,28% populacji w wieku produkcyjnym.
Na tę liczbę składa się 2,56 miliona bezrobotnych i 760 000 osób niepracujących” – powiedział szef agencji Suhariyanto w czwartek. Liczba osób które straciły pracę bezpośrednio z powodu epidemii wynosi 1.77 miliona, a liczba osób które z powodu epidemii mają mniej godzin pracy wynosi 24.03 miliona ludzi.
Pod względem płci epidemia dotknęła 18,03 miliona mężczyzn w wieku produkcyjnym oraz 11,09 miliona kobiet. Na obszarach miejskich dotkniętych zostało 20,28 miliona ludzi, a na terenach wiejskich 8.84 miliona ludzi.
źródło: jakartaglobe.id en.tempo.co
Większe środki na edukację wyższą
Ministerstwo Edukacji i Kultury (Kemendikbud) zwiększy całkowity budżet szkolnictwa wyższego o 70 procent do 2021 roku. Ministrer Nadiem Makarim zauważył, że kwota dofinansowania przypadająca na jednego studenta w Indonezji jest nadal stosunkowo niska w porównaniu do innych państw regionu.
Pomoc finansowa przygotowana przez Ministerstwo Edukacji i Kultury przeznaczona jest dla uczelni publicznych i niepublicznych. Środki zostaną rozdzielone według 3 programów – dla uczelni które osiągnął wskaźniki efektywności, dla uczelni które współpracują z przemysłem oraz dla uczelni wspierających innowacje.
Z kolei Dyrektor Generalny Szkolnictwa Wyższego (Dirjen Dikti) w Ministerstwie Edukacji i Kultury (Kemendikbud) prof. Nizama powiedział, że rząd musi być gotowy na przyszłe zmiany na rynku pracy. Jego zdaniem ciągu najbliższych 10 lat ponad 23 miliony miejsc pracy w Indonezji całkowicie zniknie lub zostanie zastąpionych automatyzacją, sztuczną inteligencją pracą zdalną lub przeniesie się do internetu.
źródło: republika.co.id republika.co.id
Koronawirus w Indonezji
3.880 nowe przypadki zakażenia koronawirusem potwierdziło indonezyjskie Ministerstwo Zdrowia w niedzielę. Liczba wszystkich wykrytych infekcji w Indonezji wzrosła do 437 tysięcy. Od początku pandemii zmarło 14.6 tysiąca osób (3.3%) zarażonych. Do tej pory przeprowadzono 4.5 miliona testów na koronawirusa. 368 tysięcy (84.1%) osób uznano za wyleczone.
Liczba zarażonych obcokrajowców wynosi 576. 12 obcokrajowców zmarło, a 636 pozostaje na obserwacji.
Prowincje z największą liczbą zakażeń:
1. Dżakarta – 107.846 zakażeń, 2.298 zgonów
2. Jawa Wschodnia – 53.274 zakażenia, 3.818 zgonów
3. Jawa Zachodnia – 37.408 zakażeń, 737 zgonów
4. Jawa Środkowa – 35.071 zakażeń, 1.789 zgonów
5. Sulawesi Południowe – 18.399 zakażeń, 468 zgonów
Dokładne statystyki dla wszystkich prowincji można znaleźć na naszej stronie.
Indonezja chce być organizatorem olimpiady w 2032 roku
Prezydent Joko Jokowi Widodo wyraził zdanie, że Indonezja jest w stanie zorganizować igrzyska olimpijskie w 2032 roku. Ta pewność pojawiła się po wcześniejszych doświadczeniach tego kraju w udanym organizowaniu Azjatyckich Igrzysk Olimpijskich Asian Games w 2018 roku.
„To dodaje pewności siebie, a także otwiera oczy światu, że Indonezja jest dobrym gospodarzem wydarzeń międzynarodowych. Tak więc w 2018 roku oficjalnie zgłosiliśmy gotowość do organizacji igrzysk olimpijskich 2032 ”- powiedział Widodo otwierając spotkanie w tej sprawie w Pałacu Merdeka w Dżakarcie w środę 4 listopada.
Dodał, że aby być gospodarzem letnich igrzysk olimpijskich 2032, Indonezja musi konkurować z Australią, Niemcami, Koreą, Chinami i Indiami. „Bycie gospodarzem igrzysk nie ma na celu popisywania się, ale jest sposobem na poprawę wizerunku i godności narodu” – zaznaczył Prezydent.
Organizator zostanie wyłoniony w 2024 roku, a proces selekcji rozpocznie się nie później niż w 2023. Jokowi ocenił, że organizacja zawodów nie będzie kosztować zbyt wiele, ponieważ MKOl wprowadził nową normę dotyczącą realizacji Igrzysk Olimpijskich.
„MKOl ustanawia nową normę dla gospodarza w zakresie tańszej i bardziej opłacalnej imprezy. Wydaje się, że filozofią nie jest już pokazywanie luksusowych igrzysk olimpijskich, ale to, w jakim stopniu kreatywność i innowacje można realizować przy niższych kosztach – powiedział Prezydent.
źródło: en.tempo.co
Sprawa Djoko Tjandra. Jedna z największych afer korupcyjnych we współczesnej historii Indonezji
Historia Djoko Tjandra to ciągnąca się od blisko 20 lat afera korupcyjna w którą zamieszani byli najwyżsi rangą indonezyjscy politycy, policjanci i sędziowie, a odnogi tej afery sięgają nawet poza granice kraju.
Djoko Tjandra to indonezyjski biznesmen. Swoją karierę zaczynał w 1968 roku od otwarcia sieci dyskontów w indonezyjskiej części Papui, potem współpracował z indonezyjskimi, państwowymi przedsiębiorstwami takimi jak PLN czy Pertamina, by ostatecznie wejść w przemysł deweloperski. Jego firma Mulia Group pracowała przy budowie wielu wieżowców i centrów handlowych w Indonezji i Malezji. W swoim portfolio mają też budowę elektrowni na Sumatrze, rafinerii ropy w Balikapapan oraz fabryki nawozów na Borneo.
Afera Baligate i ucieczka z kraju
W trakcie wielkiego kryzysu gospodarczego w 1999 Bank Bali miał zapłacić od 70 do 80 milionów dolarów firmie kierowanej przez Djoko Tjandra w zamian za pomoc w odzyskaniu części długów od Indonezyjskiej Agencji Restrukturyzacji. Jak się później okazało część pieniędzy mogła trafić na konta polityków partii Golkar i zostać wykorzystana do finansowania kampanii wyborczej byłego prezydenta B. J. Habibie ale ta sprawa do dziś nie została wyjaśniona. Aferę nazwano “aferą Baligate”. Polecam bardziej obszerny artykuł nytimes z 1999 roku dla zainteresowanych.
Djoko Tjandra staną przed sądem w 2000 i 2001 roku. Sprawa została wtedy dwukrotnie oddalona, a sędziowie argumentowali, że Djoko Tjandra powinien odpowiadać przed sądem cywilnym, a nie karnym. Sprawa wróciła do ponownego rozpatrzenia w 2008 kiedy to został on skazany na 2 lata więzienia.
Djoko Tjandra nie trafił do więzienia. Dzień przed ogłoszeniem wyroku zbiegł do Papui Nowej Gwinei gdzie uzyskał obywatelstwo pod fałszywym nazwiskiem “Joe Chan”. Posiadał też paszport Azerbejdżanu. To wszystko działo się kiedy Djoko Tjandra był poszukiwany międzynarodowym listem gończym przez Interpol.
Powrót do Indonezji w 2020 i wybuch nowej afery korupcyjnej
29 czerwca 2020 ustalono, że Djoko Tjandra przez pewien czas przebywał w Indonezji, 30 lipca został aresztowany w Malezji i deportowany do kraju.
Ustalono, że dwóch wysokich rangę policjantów usunęło nazwisko Djoko z listy Interpolu oraz pomogło mu w zdobyciu nowego, indonezyjskiego paszportu i dowodu osobistego. Generał Napoleon Bonaparte dostał za to 270 tysięcy dolarów łapówki, a Generał Prasetijo Utomo 150 tysięcy dolarów. Obaj już zostali dyscyplinarnie zwolnieni i toczy się przeciwko nim śledztwo.
Osobne śledztwo toczy się przeciwko prokuratorowi który miał pomagać Djoko w uzyskaniu niższego wyroku kary. Ten dostał za to 500 tysięcy dolarów z obiecanego 1 miliona za które kupił samochód BWM, wynajął luksusowy apartment w Dżakarcie i zafundował sobie pobyt w spa. Tjandra planował także przekupić sędziów sądu najwyższego w zamian za uniewinnienie. Wynajął też prawnika któremu zapłacił 2.5 miliona dolarów jednak z nieznanych przyczyn zerwał z nim współpracę. Szacuje się, że całkowita kwota jaką Djoko Tjandra planował przeznaczyć na łapówki i prawników to 10 milionów dolarów.
Sprawa cały czas jest w toku.
źródło: cnnindonesia.com