Raden Adjeng Kartini – symbol indonezyjskiego feminizmu
Raden Adjeng Kartini to Indonezyjska feministka, działaczka społeczna i bohaterka narodowa.
Raden Adjeng Kartini urodziła się 21 kwietnia 1879 roku w arystokrackiej rodzinie w mieście Jepara na wyspie Jawa.
W tamtym okresie, gdy Indonezja była kolonialną Holenderską, popularne było powiedzenie “dapur, sumur, kasur” (kuchnia, studnia, łóżko). Dotyczyło to kobiet które nie miały prawie żadnych praw, nie mogły uczęszczać do szkół, ich jedyną rolą było dbanie o dom i dzieci. Na 19 letnie dziewczyny, które nie miały jeszcze męża mówiło się „perawan tua” co oznacza stara dziewica.
Kartini jako córka gubernatora dostała od władz pozwolenie na uczęszczanie do szkoły, a nawet na naukę języka Holenderskiego, którego nauka była zarezerwowana tylko dla chłopców. W wieku 12 lat zakończyła naukę w szkole co było standardem w tamtych czasach i postanowiła samodzielnie kontynuować naukę w domu. Dzięki znajomości Holenderskiego czytała europejską pracę oraz książki i zainteresowała się feminizmem i emancypacją kobiet w Europie.
Przed ukończeniem 20 roku życia wydała kilka książek min. “Z ciemności w jasność” czy “Kobiece życie na wsi” w których mocno krytykowała poligamię i śluby z nieletnimi dziewczynami. Nawoływała też do podniesienia statusu kobiet i zezwolenia im na edukację.
W 1901 roku Holendrzy wydali dekret o Polityce Etnicznej który stwierdzał, że mieszkańcy Jawy nie są ubezwłasnowolnionymi robotnikami pracującymi dla dobra Holandii ale wolnymi ludźmi i należy podnosić ich status materiały, ich poziom życia oraz dbać o edukację. Na fali dekretu książki Kartini stały się niezwykle popularne na Jawie i w Holandii, a jawajskie kobiety zaczęły coraz głośniej domagać się swoich praw, zaczęło zmieniać się postrzeganie kobiet w społeczeństwie, ludzie zrozumieli rolę edukacji córek. Kartini która sama, uparcie uczyła się w domu stał się przykładem dla innych kobiet.
W wieku 24 lat Kartini założyła pierwszą w kraju żeńską szkołę podstawową do której przyjmowano dziewczynki bez względu na status materialny. Uczono tam min. języka Jawajskiego i Holenderskiego, historii, geografii, matematyki, podstaw ekonomii oraz zasad pierwszej pomocy i pielęgniarstwa.
Rok później zmarła przy porodzie. Jej dzieło kontynuowała siostra i w krótkim czasie żeńskie „Szkoły Kartini” (Sekolah Kartini) zaczęły powstawać w całym kraju.
W 1965 roku prezydent Suharto oficjalnie włączył ją w poczet bohaterów narodowych i ustanowił 21 kwietnia czyli dzień jej urodzin świętem narodowym nazywanym Kartini Day. W tym dniu nauczycielki, uczennice, studentki, policjantki, urzędniczki oraz wiele kobiet pracujących w prywatny firmach przychodzi do pracy w kebayach czyli tradycyjnym Jawajskim, kobiecym ubiorze. Jest to hołd dla Kartini która zapoczątkowała ruch kobiet w kraju i sprawiła, że dziś Indonezyjki mogą studiować i pracować na
stanowiskach publicznych.
W wielu miejscach publicznych i szkołach są przedstawienia i wykłady na temat jej życia. W pokazach biorą również udział mali chłopcy, co ma w nich wzbudzić większy szacunek do kobiet. Kartini nie jest jedyną muzułmanką – bohaterką narodową w tym kraju ale jako jedyna dostała swoje święto narodowe co świadczy jak ważna jest to postać dla mieszkańców Indonezji.
